ابعاد علمی امام حسن مجتبی(علیه السلام)

ابعاد علمی امام حسن مجتبی(علیه‌السلام)

امام حسن مجتبی عالم‌ترین و داناترین شخص در زمان خود بود. جدای از روایت‌ها و باورهای شیعه، مراجعه به منابع اهل‌سنت این حقیقت را به‌خوبی نشان می‌دهد. دانش امام مجتبی زوایایی مختلفی دارد: ایشان در مسند قضاوت می‌نشست، تدریس‌ می‌کرد، شاگرد تربیت ‌‌می‌نمود و از پیامبر اسلام روایت نقل می‌کرد. از ابعاد علمی امام مجتبی، برگزاری مجالس علمی است. مجالس و نشست‌های علمی امام حسن در زمان خود منحصربه‌فرد و منبع گسترش علم بود. در منابع اهل‌سنت آمده است که امام حسن مجالس پرسش‌وپاسخ برگزار می‌کرد و دربارۀ آموزه‌های اسلامی و سیرۀ پیامبر اسلام، به پرسش های جمعیت حاضر پاسخ می‌داد و گاهی نیز بی‌اینکه پرسشی مطرح شود، لب به سخن می‌گشود و به تبین و تشریح علوم و معارف اسلامی می‌پرداخت.

بر اساس برخی منابع، به سبب جایگاه رفیع امام حسن مجتبی، زمینۀ برگزاری مجالس پرسش‌وپاسخ علمی ایشان، پس از درگذشت پیامبر فراهم شد و امام همچون مرجع والای علمی شناخته شد. در زمان خلافت ابوبکر و عمر، امام حسن مجتبی جلسه‌های پرباری دایر می‎کرد و به مسائل فقهی، اعتقادی و علمی پاسخ‌ می‌گفت. بسیاری از مواقع، امام حسن به مسائل پیچیده‌ای پاسخ می‌داد که خلفا از پاسخ به آن‌ها عاجز بودند.

به‌علت جایگاه بلند علمی امام حسن مجتبی و برجسته‌بودن ایشان در میان راویان مستقیم و بلاواسطه از پیامبر، روایت‌های زیادی از ایشان نقل شده است. فقیهانی از اهل‌سنت، مثل شافعی، از روایات امام حسن مجتبی نیز در مسائل فقهی بهره جسته‌اند.